اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کیفیت روابط زناشویی زوج ها

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کیفیت روابط زناشویی زوج ها بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری شامل 54 زوج مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده آموزش و پرورش و مرکز مشاوره ارمغان شهرستان بهبهان بود. از میان آن­ها 16 زوج داوطلب به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه 8 زوجی تقسیم شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت روابط زناشویی پری 2004 و آموزش تصویرسازی ارتباطی هندریکس 1990 بود که به­مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته دو جلسه اجرا شد. یافته ها: نتایج بیانگر افزایش نمره کیفیت روابط زناشویی (694/11 =f ، 005/0p<) خشنودی در ارتباط (218/15 =f، 008/0p<)، میزان سپری کردن زمان زوج ها با یک دیگر (180/35 =f ، 001/0p<)، احتمال جدایی (589/26 = f، 003/0p<)، فراوانی اختلاف (994/ 28 =f ، 001/0p<) و مدیریت تعارض (162/7 =f، 011/0p<) و پایداری اثر آموزش بر کیفیت روابط زناشویی (791/7=f، 019/0p<) خشنودی در ارتباط (881/25 = f، 004/0p<)، میزان سپری کردن زمان زوج ها با یک دیگر (450/32 = f، 001/0p<)، احتمال جدایی (449/16 = f، 002/0p<)، فراوانی اختلاف (956/28 = f، 001/0p<) و مدیریت تعارض (162/8 = f، 050/0p<) در مرحله پیگیری یک ماهه بود. نتیجه گیری: استفاده از روش تصویرسازی ارتباطی به علت ملموس کردن و عینی سازی مشکلات ارتباطی و ارائه راه حل های مناسب می تواند در کیفیت روابط زناشویی زوج ها تاثیر داشته و روش مفیدی باشد.